تکیه گاهم باش ...

رهگذریم ...

اگر هستیم خواستیم ...

نه اینکه اجبار باشد ...

اگر تشخیص دهیم نباشیم ...

نخواهیم بود ...

 به همین راحتی ...

همدل و همراه و همراز و همدرد و همیار بودن مان ، به تشخیص مان بستگی دارد . نه به الزام بودن اینها . نه به نیاز بودن مان . این خواستن مان است که مبنای تمام بودن هایمان است .

و این یعنی به دیوار آدمیزاد تکیه کردن خطاست .

تنها و تنها خداست که تا ابد و همیشه یاریگر بندگانش است .

چه الزام باشد چه نیاز باشد و چه نباشد .

او هست . همیشه همان است که بوده . تغییر ناپذیر و مانا .

ازلی و ابدی . 

تکیه بر درگاه اوست که سزاوار است .

تکیه بر خدای بخشنده ی مهربان ...........