منو رها کن از این حس تنهایی...

تو چه می دونی وقتی بین نوشتن و ننوشتن گیر می کنی چه حسی داره؟... یه تعلیق ادامه دارِ دیوونه کننده ... فقط خدا حال منو درک می کنه...

خدایا لحظه هام تو رو کم دارن...

نجاتم بده از ویرونه حالی که برای خودم ساختم و دلِ دل کندن ازش رو ندارم...

من بدون تو هیچم خدا... هیچ...

 

ابرها آرزوی من اند...