بهترین ها هنوز تو راهن!...

کمال گرایی...

بالاخره دل به دریا زدم و شروع کردم به نوشتن رمان جدیدم. البته هنوز به دریا نرسیدم فعلا در مسیر دریا هستم... چون عمومی نکردم و با کسی به اشتراک نگذاشتم. فعلا دارم می نویسم تا خودم رو راضی کنم.

از موضع "خیلی خوب" اومدم پایین و به "خوب" راضی شدم. قانع نیستم به خوب می دونم، بیشتر از اینها باید باشم ولی اگه بخوام سخت بگیرم سنگ جلوی پای خودم انداختم. من می دونم اگه برم تو بحر نوشتن کلمه ها خودشون یکی یکی میان... خودشون اون طوری که مدل منه کنار هم چیده میشن و من از خوندنشون لذت می برم. پس باید این توقف ده ماهه رو به حرکت در بیارم. بنویسم و بنویسم تا خودش راه بیفته. دوباره قلمم بیفته رو غلتک...

خدایا کمکم کن مثل همیشه...

می دونم که هوام رو داری...

می دونی که تلاشم اینه تا راز خلقتم رو پیدا کنم. تا اون کاری که تو دنیا به عهده ی منه انجام بدم. همون استعدادی که تو درونم گذاشتی و من باید درست ازش استفاده کنم. خدایا می دونی که چقدر برام مهمه تا کسی رو با نوشته هام به مسیر اشتباه نبرم... اگه قرار باشه دونسته یا ندونسته خطا کنم و باعث خطا رفتن کسی بشم، خودت به راه درست هدایتم کن و اگه نفهمیدم جلوی نوشتنم رو بگیر...

خدا جونم بی تو هیچم...

اینجا یادداشت می کنم حال و هوای نوشتنم رو. شاید دوباره نگاهی بهشون بندازم و خیلی چیزا برام روشن بشه.

#یادداشت_های_یک_در_حد_توان_نویسنده!